Istnieją różne testy na obecność Helicobacter pylori (H. pylori), bakterii odpowiedzialnej za wiele problemów z układem pokarmowym, takie jak wrzody żołądka czy zapalenie błony śluzowej żołądka. Wybór testu może zależeć od wielu czynników, w tym od objawów pacjenta i dostępności zasobów medycznych. Oto kilka powszechnych metod testowania na obecność H. pylori:
- Test oddechowy ureazowy: Pacjent pije roztwór zawierający znakowany izotopem węgla lub azotu mocznik. Jeśli H. pylori jest obecne w żołądku, bakterie wyprodukują enzym ureazę, który rozkłada mocznik, uwalniając znakowany gaz. Ten gaz jest mierzony w próbkach wydychanego powietrza.
- Test serologiczny: Ten test bada obecność przeciwciał przeciwko H. pylori w krwi pacjenta. Po zakażeniu organizm wytwarza przeciwciała przeciwko bakteriom. Jednak test serologiczny może dawać wyniki fałszywie dodatnie lub fałszywie ujemne.
- Testy na próbki kału: Badanie próbek kału pacjenta może wykazać obecność H. pylori, ponieważ bakterie mogą być obecne w żołądku i jelitach.
- Biopsja endoskopowa: Podczas endoskopii, lekarz pobiera próbkę tkanki żołądka lub dwunastnicy do analizy histopatologicznej. To jest jednym z najdokładniejszych sposobów na wykrycie H. pylori, ale wymaga endoskopii.
- Testy oddechowe z użyciem mocznika: To podobna metoda do testu oddechowego ureazowego, ale zamiast izotopów używa się mocznika oznaczonego izotopem węgla lub azotu.
- Testy molekularne: Takie jak PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy) mogą być stosowane do wykrywania materiału genetycznego H. pylori w próbkach kału, krwi lub tkanki.
Wybór odpowiedniej metody testowania na obecność H. pylori zależy od wielu czynników, takich jak dostępność, koszty, skuteczność i preferencje lekarza. Ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem, który może zlecić odpowiedni test, jeśli istnieje podejrzenie obecności H. pylori. W przypadku pozytywnego wyniku, lekarz może przepisać leczenie antybiotykami i/lub leki zmniejszające wydzielanie kwasu żołądkowego, aby zwalczyć infekcję i jej skutki.
